Możesz przedłużyć żywotność laptopa, a nawet zwiększyć jego wydajność przez małe uaktualnienie. Po co zmieniać laptopa kupionego kilka lat temu, jeśli ma wystarczającą ilość pamięci RAM, dobry monitor i wygodną klawiaturę? Czasami wystarczy wymienić dysk na szybszy i bardziej pojemny. Nasi eksperci podpowiedzą, według jakich kryteriów należy wybrać dysk twardy do laptopa.
Główne kryteria wyboru dysku twardego do laptopa
- Rodzaj pamięci do laptopa;
- Interfejs połączenia;
- Szybkość pracy;
- Wymiary dysku twardego do laptopa;
- Objętość dysku i pamięci podręcznej;
- Polityka cenowa;
Rodzaje napędów
Istnieją trzy główne typy napędów przeznaczonych do użytku w laptopach..
HDD (dysk twardy). Mechaniczny dysk twardy. Informacje w nim przechowywane są na płytach obracających się ze stałą prędkością, pokrytych warstwą materiału ferromagnetycznego. Do pisania i czytania używana jest ruchoma głowica magnetyczna. Obrót płyt i ruch głowicy zapewnia napęd elektryczny.
SSD (dysk półprzewodnikowy). Urządzenie niemechaniczne oparte na chipach półprzewodnikowych. Nie ma ruchomych elementów i dlatego działa całkowicie cicho. Informacje są przechowywane w binarnych komórkach pamięci. Mówiąc najprościej, jest to „bardzo duży” dysk flash.
SSHD (Solid State Hybrid Drive). Jak sama nazwa wskazuje, jest to urządzenie hybrydowe, które łączy obie technologie. Do przechowywania informacji używany jest zwykły dysk twardy. Mały dysk SSD, zwykle o wielkości 8 GB, zapewnia szybki dostęp do najczęściej żądanych danych..
Interfejs połączenia
Najpopularniejszym interfejsem połączenia dysku twardego jest Serial ATA. Nowoczesne laptopy korzystają ze specyfikacji SATA drugiej i trzeciej generacji, które różnią się szybkością przesyłania danych. Dla SATA II jest to 3 Gb / s, a dla SATA III - 6 Gb / s. Jest używany we wszystkich typach napędów, więc możesz podłączyć do niego zarówno zwykły dysk twardy, jak i SSD, SSHD. Interfejsy są ze sobą kompatybilne, ale po podłączeniu napędu SATA III do złącza drugiej generacji prędkość będzie odpowiadać maksimum dla młodszej specyfikacji, czyli 3 Gbit / s.
W przypadku dysków SSD wyprodukowanych w formacie M.2 oprócz SATA można również użyć gniazda PCI Express. Takie dyski są dostępne bez futerału ochronnego i dlatego mają małe wymiary.
W wielu laptopach ostatnich lat złącze M.2 jest obecne do instalowania modułów rozszerzeń, co pozwala nie tylko zmienić dysk, ale dodać drugi. W ten sposób możesz uzyskać stację roboczą z dwoma dyskami twardymi.
Prędkość pracy
W przypadku mechanicznych dysków twardych prędkość zależy od liczby obrotów na minutę (rpm) napędu magnetycznego. Standard dla laptopów to 5400 rpm. Te dyski mają niski poziom hałasu i zużywają mało energii. Bardziej wydajne i szybsze dyski mają prędkość 7200 obr / min. Drugą stroną zwiększającej się prędkości jest zwiększone rozpraszanie ciepła i wyższy poziom hałasu. Średnia prędkość wymiany danych między napędem a systemem utrzymuje się na poziomie 140 Mb / s.
SSHD działa w ten sam sposób. Przechowują większość informacji na płytkach magnetycznych, a prędkość pracy zależy również od prędkości. Wzrost wydajności daje pamięć flash. Przy takiej samej liczbie obrotów takie dyski obsługują szybkość wymiany danych 210 Mb / s.
Dyski SSD nie mają ruchomych części, zużywają mało energii i nie są narażone na ciepło nawet przy dużym obciążeniu. O ich prędkości decyduje tylko poziom wymiany danych, natomiast wskaźniki odczytu danych i ich zapisów obliczane są osobno. Średni poziom kursu wymiany dla interfejsu SATA wynosi około 520-550 Mb / s. Dysk SSD typu M.2 w gnieździe PSIe (NVMe) ma rekordową prędkość odczytu / zapisu wynoszącą 3200–3500 Mb / s.
Wymiary
Standardowy rozmiar dysku dla laptopów jest uważany za 2,5-calowy. Produkuje wszystkie trzy typy dysków. Drugim znaczącym wskaźnikiem po współczynniku kształtu jest grubość obudowy:
-
12,5 mm. Są rzadkie i są używane głównie w tak zwanych „mobilnych stacjach roboczych”;
-
9,5 mm. Najpopularniejsze i uważane za „standardowe” dyski. Nadaje się do większości laptopów;
-
7 mm. Cienki, opcjonalnie oznaczony jako Cienki lub Wąski. Nadaje się zarówno do konwencjonalnych laptopów, jak i ultrabooków w środkowym segmencie cenowym;
-
5 mm. Ultracienki. Stosowany głównie w ultrabookach związanych z segmentem wysokich cen.
Grubość odgrywa ważną rolę w wyborze właściwego nowego dysku twardego. Nie można ponownie zainstalować napędu 9,5 mm 7 lub 5 mm.
Rozmiary są określane osobno dla dysków SSD bez obudowy. Zgodnie ze specyfikacją należy podać szerokość i długość modułu w milimetrach, a także rodzaj klucza. Najpopularniejsze to M.2-2280, M.2-2260. W nieco mniejszym stopniu M.2-2242. W tym oznaczeniu pierwsza grupa liczb (22) wskazuje szerokość, druga grupa liczb (80, 60 lub 42) wskazuje długość. Klucz odnosi się do położenia styków na złączu. W przypadku napędów SSD używane są litery „B” i „M”, różnicę między nimi pokazano na poniższym schemacie. Niektóre moduły są dostępne z kluczami obu typów, co upraszcza ich połączenie.
Rozmiar pamięci i pamięci podręcznej
Ważnym czynnikiem determinującym strategię korzystania z laptopa staje się pojemność dysku. Konwencjonalnie istnieją trzy grupy:
-
128-256 GB, mały wolumin. Odpowiedni, gdy główna praca jest wykonywana przy użyciu dokumentów biurowych, a pamięć w chmurze jest aktywnie używana;
-
512-1024 GB, średni wolumen. Uniwersalny rozmiar pozwala używać laptopa do lokalnego przechowywania informacji. W połączeniu z przechowywaniem w chmurze może być idealnym rozwiązaniem dla większości użytkowników;
-
2048 GB lub więcej, duża ilość. Dla tych, którzy są przyzwyczajeni do trzymania wszystkiego pod ręką i nie lubią nadmiernie korzystać z zasobów sieciowych.
Rozmiar bufora lub pamięci podręcznej jest ważny tylko dla dysku twardego. Zapewnia przechowywanie danych tymczasowych i szybki dostęp do nich. Podczas pracy z plikami o stosunkowo małym rozmiarze pozwala to rzadziej uzyskiwać dostęp do głównego repozytorium w celu ponownego odczytu. W przypadku napędów hybrydowych pamięć flash odgrywa tę rolę, a dyski SSD mają już dużą szybkość. Tylko jedna reguła dotyczy pamięci podręcznej. Im większy, tym lepiej. Wybierając dyski twarde o jednakowej charakterystyce, powinieneś przyjrzeć się bliżej dyskowi o dużej pamięci podręcznej. Standardowy wolumin to 16, 32, 64, 128 i 256 MB.
Polityka cenowa
Pomimo globalnego trendu spadających cen dysków półprzewodnikowych w Rosji, są one nadal dość wysokie. Dyski SSD 512 GB kosztują około dwa razy więcej niż porównywalny dysk HDD lub SSHD. Dyski hybrydowe mają mniej więcej taką samą cenę jak dyski konwencjonalne, ale dają wzrost wydajności o 30-50%. Zatem jeśli opieramy się na kryterium ceny jako głównym, dopuszczalne jest rozróżnienie trzech grup:
-
3000-5000₽ - możesz wybrać dobry napęd hybrydowy lub SSD o pojemności do 512 GB;
-
5000-10000₽ - wystarcza na pojemny dysk twardy o pojemności 2 lub więcej TB lub produktywny dysk SSD o pojemności do 1 TB w formacie 2,5 cala;
-
10000-20000₽ - do tej kwoty możesz wybrać dysk SSD SATA III o pojemności 2 TB lub M.2 w 1 TB.
Uaktualnienie jest poważną sprawą i jeśli się nad tym zastanowić, należy zwrócić uwagę nie tylko na cenę. W każdym razie zakup dysku twardego będzie kosztował mniej niż zakup nowego laptopa. Biorąc pod uwagę różnicę w wydajności, lepiej wydać trochę pieniędzy i kupić dysk SSD.
SSD Mity
Muszę powiedzieć, że nie ma nic bardziej wytrwałego niż rozpowszechnione w Internecie mity na temat trudności w korzystaniu z dysków SSD. Nasi eksperci krótko omówili główne „horrory”, aby rozwiać ustalone nieporozumienia.
Dyski SSD mają krótką żywotność i ograniczony cykl przepisywania. W przypadku dysków półprzewodnikowych istnieje taki wskaźnik jak MTFB - MTBF, mierzony w godzinach. Nawet w przypadku najdroższych modeli jest to 1 milion godzin. To około 114 lat pracy przez całą dobę. Parafrazując klasykę, możemy powiedzieć, że rzadki użytkownik przeżyje, dopóki taki dysk się nie powiedzie. Krótka historia życia ma prawdziwe korzenie. Partia dysków OCZ 2/3 wierzchołków zawiodła w ciągu roku. Okazało się, że przyczyną zdarzenia była awaria kontrolera nagrywania. OCZ nadal działał z powodzeniem na rynku dysków SSD, a następnie został przejęty przez Toshiba.
System Windows „źle działa” z dyskami SSD i generuje zasoby podczas defragmentacji. Microsoft wdrożył pełną obsługę dysków półprzewodnikowych w systemie Windows 7. Wcześniejsze wersje systemu operacyjnego, takie jak XP i Vista, były pierwotnie przeznaczone tylko do pracy z konwencjonalnymi dyskami twardymi. Naprawdę musieli ręcznie włączyć tak ważną funkcję, jak TRIM, która pozwala wyczyścić dysk, aby utrzymać poziom wydajności. Defragmentacja dysków SSD w systemie Windows nie działa. Nawet na etapie instalacji system operacyjny określa rodzaj napędu i automatycznie wyłącza optymalizację i przyspieszenie ładowania działającego w przypadku dysku twardego.
Jedynym ważnym argumentem przeciwko stosowaniu dysków półprzewodnikowych jest nadal cena. Ale także zmniejsza się każdego roku o 20-25%.
Podsumowując, wybór dysku twardego do laptopa
Opinia naszych ekspertów jest jednoznaczna. Pomimo dostępności konwencjonalnych dysków twardych epoka ich użytkowania dobiega końca. Technologia jest na miejscu, a nowe rozwiązania stale podnoszą jakość dysków SSD. Solidna przyszłość należy do dysków półprzewodnikowych.
