Przegląd najlepszych według redaktorów. O kryteriach wyboru. Ten materiał jest subiektywny, nie jest reklamą i nie służy jako przewodnik po zakupie. Przed zakupem należy skonsultować się ze specjalistą.
Wśród wielu gatunków gier wideo istnieje jedna, która dosłownie zdominowała branżę. Chodzi o zadania. Teraz ten gatunek został znacznie zastąpiony przez inne, szczególnie MMORPG, ale misje wciąż mają godne miejsce w sercach graczy, a nie tylko starej szkoły. Redaktorzy, kierując się wnioskami naszych ekspertów, przygotowali specjalną ocenę najlepszych dotychczasowych questów, które są kompatybilne z platformą PC i Windows. Ta recenzja koncentruje się na zadaniach detektywistycznych z elementami przygody i akcji, a także na grach ze specjalną, niepowtarzalną atmosferą i wyjątkową fabułą..
Ocena najlepszych zadań na PC
| Nominacja | miejsce | nazwa gry | ocena |
| Najlepsze klasyczne zadania na PC | 1 | Tajemnica | 5.0 |
| 2) | Najdłuższa podróż | 4.9 | |
| Najlepsze zadania detektywistyczne na PC | 1 | Seria Nancy Drew | 5.0 |
| 2) | Seria Sherlock Holmes | 4.9 | |
| 3) | Martwa natura | 4.8 | |
| 4 | L. A. Noire | 4.7 | |
| Najlepsze atmosferyczne zadania na PC | 1 | Na księżyc | 5.0 |
| 2) | Machinarium | 4.9 | |
| 3) | Limbo | 4.8 | |
| 4 | Drogi Esther | 4.7 |
Najlepsze klasyczne zadania na PC
W pierwszej nominacji rozważymy dwie gry typu quest, które łączą wszystkie oznaki nieśmiertelnej klasyki gatunku. To jest Myst and The Longest Journey.
Tajemnica
Ocena: 5.0
Pierwszy numer dotyczy prawdziwej legendy, klasycznej przygody, która podbiła serca graczy na całym świecie w latach 90. ubiegłego wieku, w złotej erze budowania misji. Od tego czasu gra przetrwała wiele przedruków. Myst dosłownie wyhodował całe pokolenie. W całej swojej historii wielkość oficjalnej sprzedaży tej serii zadań przekroczyła 12 milionów, a sama koncepcja wygenerowała cały podgatunek.
Twórcami pierwszego The Myst i założycielami całej serii gier było czterech profesjonalistów - artysta Chuck Carter, realizator dźwięku Chris Brandcamp i projektanci gier Millers. Połączenie inteligencji i inspiracji tych ludzi stało się czynnikiem nieskazitelności gry w kluczowych obszarach - grafice, świecie gry, muzyce i fabule.
W rzeczywistości Myst w tej historii to tajemnicza wyspa, która nie należy do naszego świata. Główny bohater zadania spada na niego - pewien Wędrowiec, który odkrył magiczną książkę o tym samym imieniu, która otworzyła mu portal do tego fantastycznego świata. Na wyspie Wędrowiec odkrywa całą bibliotekę nie mniej tajemniczych książek, a teraz jego zadaniem jest odnalezienie brakujących stron książek i wreszcie rozwiązanie tajemnicy wyspy. Ten niezwykle lakoniczny opis daje jedynie bardzo odległe wyobrażenie o bogactwie, bogactwie i oryginalności fabuły gry. Wielu ekspertów, w tym specjalistów, zgadza się, że ani przed, ani po The Myst nie było już ciekawej i fascynującej fabuły.
Kolejną godną uwagi cechą The Myst jest jej gra. Gracz Wędrowiec podróżuje przez niesamowite światy, używając dziwacznych książek porozrzucanych tu i tam jako portali. Otwarcie takiego portalu jest możliwe tylko poprzez rozwiązanie głównie złożonych, ale niezwykle interesujących zagadek. W przeciwieństwie do wielu innych zadań, tutaj postać nie ma śmiertelnych wrogów, a Wędrowiec nie może umrzeć z powodu wrogich jednostek lub samego środowiska. Wszystkie trudności, z którymi się boryka, mają charakter wyłącznie intelektualny i sytuacyjny. Musi ułożyć wszystkie łamigłówki i otworzyć wszystkie portale, ponieważ aby ukończyć grę, musisz odwiedzić wszystkie światy. Fabuła utrzymuje gracza w napięciu do samego końca, kiedy na podstawie zebranych informacji musisz dokonać niezwykle trudnego wyboru. W różnych częściach gry wprowadzane są alternatywne zakończenia.
Jeśli chodzi o trudność przejścia, The Myst jest jednym z najtrudniejszych zadań w historii. Powoduje to podwójne zainteresowanie ekspertów tą grą jako rodzajem zjawiska, ponieważ nadmierna złożoność często powoduje, że gracze ją odrzucają. Tutaj sytuacja jest odwrotna - jedno z najtrudniejszych zadań stało się najbardziej popularne w swojej niszy.
Zalety
- jedna z najbardziej oryginalnych, interesujących i fascynujących historii tego gatunku;
- pełne przedruki dla nowoczesnych platform;
- jakość grafiki w najnowszej serii;
- piękne, różne od siebie światy gry;
- aranżacja muzyczna;
- atmosfera.
Wady
- wysokie, czasem irytujące trudności w zdawaniu i rozwiązywaniu zagadek.
Najdłuższa podróż
Ocena: 4,9
Drugie miejsce honoru w naszym rankingu zajmuje kolejne klasyczne zadanie, które wprawdzie nie jest porównywalne pod względem popularności z serialem The Myst, ale mimo to stało się prawdziwym wydarzeniem w branży gier jako całości, aw szczególności w gatunku questów. Najdłuższa podróż (w rosyjskiej lokalizacji - Endless Journey) powstała w murach norweskiej firmy Funcom. Pomysł projektu należy do utalentowanego i już wtedy bardzo dobrze wykształconego programisty Ragnara Tornqvista. Pierwsze oryginalne wydanie ukazało się w listopadzie 1999 r..
Głównym bohaterem gry jest młoda dziewczyna April, która nie opuściła najbogatszych rodziców i mieszka w Newport w pensjonacie, przygotowując się do wstąpienia do akademii sztuki. Wszystko byłoby dobrze, gdyby nie dziwne hiperrealistyczne sny, czasem bardzo przerażające, które April odwiedza prawie co noc. W nich dziewczyna widzi świat fantasy z nie mniej fantastycznymi stworzeniami i bezcielesnymi siłami pozaziemskimi.
W pewnym momencie okazuje się, że dziwne sny nie są wcale „grami” mózgu, ale odbiciem równoległego świata. April dowiaduje się, że w rzeczywistości rzeczywistość podzielona jest na dwa światy - Stark i Arcadia. Pierwszy to nasz znany świat nauki i techniki, w którym nie ma miejsca na nic nadprzyrodzonego. Arkadia jest ucieleśnieniem wszystkich możliwych ludzkich wyobrażeń o magii, czarach, ludach i rasach fantasy, epickich konfrontacjach Dobra ze Złem. Pomiędzy dwoma światami istnieje krucha Równowaga, której naruszenie grozi katastrofalnymi konsekwencjami. To jest w Arkadii, zgodnie z fabułą, kwiecień upada i będzie w środku fantastycznych wydarzeń.
W związku z tym nie ma jednego celu w grze. Gracz będzie miał „tylko” fascynujące podróże przez ogromny i niesamowicie piękny świat gry, studiując zasady mistycznej Arkadii, spotykając ciekawe postacie, rozwikłując skomplikowane łamigłówki i rozwiązując problemy w celu utrzymania równowagi. Fabuła jest rejestrowana od pierwszych minut i daje fascynującą rozrywkę.
Mimo znacznego wieku gry The Longest Journey może się pochwalić niesamowitą grafiką. Dotyczy to nawet głównej bohaterki - April Ryan zdobyła honorowy tytuł jednej z najpiękniejszych bohaterek w historii gier wideo. Sama misja stała się kiedyś Grą Roku według wielu specjalistycznych publikacji. Kontynuacja Dreamfall: The Longest Journey nie powinna być mylona z oryginalnym zadaniem, ponieważ choć mówi się o kolejnych kwietniowych przygodach, ta gra nie jest bezpośrednią kontynuacją TLJ.
W 2014 roku gra została w całości przedrukowana na platformę iOS i otrzymała zremasterowany prefiks nazwy.
Zalety
- imponująca, fascynująca fabuła;
- duży i kolorowy wszechświat gry;
- szeroka swoboda działania;
- akompaniament muzyczny;
- długa podróż;
- wysokiej jakości rosyjska lokalizacja.
Wady
- przedłużający się dialog.
Najlepsze zadania detektywistyczne na PC
Druga nominacja w rankingu najlepszych zadań według wersji zawiera wybór gier tego gatunku w stylu detektywa. Ten podgatunek zadań jest jednym z najbardziej organicznych i naturalnych. Wszakże gdzie indziej, jeśli nie u detektywa, najbardziej odpowiednie rozwiązanie zagadek, zgadywanie zagadek i rozwiązywanie wszelkiego rodzaju zawiłości fabuły.
Seria Nancy Drew
Ocena: 5.0
Pierwsza liczba w tej kolekcji to cała seria gier poszukiwawczych o dziewczynie detektyw Nancy Drew. Jest to być może najbardziej ambitna seria gier w historii tego gatunku, składająca się z aż 33 części, z których każda jest osobną, pełnoprawną grą. Seria rozpoczęła się w 1998 roku i do dziś utrzymuje stabilne zainteresowanie użytkowników - wydanie 33. części planowane jest na 2019 rok.
Seria Nancy Drew ma bezpośrednie podstawy literackie. Wszystkie gry są tworzone na podstawie odpowiednich dzieł literackich napisanych przez grupę autorów pod wspólnym pseudonimem Caroline Keen. Dlatego każda gra ma własną fabułę z intrygującą fabułą i fabułą. Gracz musi zawsze robić to samo - odrodzić się jako Nancy, podjąć wyzwanie złożonej sprawy, podróżować po świecie gry, zbierać dowody, przesłuchiwać podejrzanych, rozwiązywać zagadki, a na koniec rozwiązać sprawę.
Większość gier z tej serii charakteryzuje się wysokiej jakości grafiką, wygodnym i typowym interfejsem zadań, kilkoma poziomami trudności i alternatywnymi zakończeniami. Trzeba przyznać, że niektóre gry z tej serii spotkały się z mieszanymi reakcjami fanów, a nawet z niemal katastrofalnymi skutkami. Jednak na tle ogólnej pozytywnej opinii niektóre z nieudanych innowacji zostały utracone.
Przez długi czas firma New Disc zajmowała się rosyjską lokalizacją serialu na profesjonalnym poziomie, ale w pewnym momencie studio przestało pracować nad projektem z przyczyn technicznych. Niemniej jednak społeczność fanów szybko wzięła pałeczkę, a wysokiej jakości tłumaczenia amatorskie wkrótce się pojawiły..
„Oficjalną” grupą docelową tej serii zadań są nastolatki. Wskazuje na to styl samej gry, a także złożoność łamigłówek (niezbyt wysoka). Jednak sukces tej serii od dawna opuścił granice pierwotnie ukierunkowanej Azji Środkowej, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że sam gatunek poszukiwań przeżywa obecnie trudne czasy..
Zalety
- ogromna seria gier;
- oryginalne historie;
- imponujące nieoczekiwane zwroty akcji w stylu „zabójczego ogrodnika”;
- duża społeczność podobnie myślących fanów;
- wysokiej jakości aranżacja muzyczna lokalizacji;
- profesjonalna rosyjska lokalizacja większości gier.
Wady
- w serialu są szczerze nieudane odcinki.
Seria Sherlock Holmes
Ocena: 4,9
Drugi numer w tej nominacji to kolejna seria gier przygodowych, w których sam Sherlock Holmes nie jest głównym bohaterem. Skala serii jest znacznie skromniejsza niż Nancy Drew - wydano w sumie 8 gier. Niemniej jednak ten produkt studia Frogwares jest w stanie urzec odtwarzacza przez długi czas i dostarczyć niezapomnianych emocji z głównego układu zadania „eureka!” Serial wywołuje podwójnie ciepłe uczucia wśród wielbicieli oryginalnej pracy Conana Doyle'a, ponieważ fabuły gier mają wiele wspólnego ze wszystkimi tomami klasycznej powieści kryminalnej i wszyscy będą zadowoleni z interakcji z ulubionymi animowanymi postaciami.
Gry są zaprojektowane w stylu klasycznej wyprawy z widokiem głównie od pierwszej osoby. We wszystkich grach, począwszy od pierwszej, dostępna jest funkcja widoku panoramicznego. Gracz kontroluje, w zależności od konkretnego odcinka, albo Sherlocka Holmesa, albo Holmesa i Watsona, lub kilka innych dodatkowych postaci.
Każda osobna gra jest zbudowana wokół osobnej fabuły, która może ściśle odzwierciedlać oryginalną powieść i może iść daleko w bok. Tak czy inaczej, w każdej części gracz będzie musiał rozwiązać inną skomplikowaną sprawę. Aby to zrobić, musisz dokładnie zbadać lokalizacje, komunikować się z postaciami, przemyśleć ciężko rozwój rzekomych wydarzeń, wyciągnąć wnioski i, oczywiście, zastosować dedukcję - gdzie bez tego? Nawiasem mówiąc, do tego w grze zostanie zaoferowane wygodne narzędzie - stół dedukcyjny.
Ogólnie rzecz biorąc, z pewnością udany produkt Frogwares nie jest pozbawiony wad. A jeśli większość krytyki ze strony graczy ma charakter czysto subiektywny, wówczas radykalne zmiany w wyglądzie głównych bohaterów wyglądają na co najmniej dziwną decyzję twórców.
Cała seria gier została początkowo stworzona na PC. Najbardziej udane odcinki zostały później przeniesione na inne platformy - Xbox, Mac, Nintendo Wii i inne. Pierwsze odcinki wyprawy zostały przedrukowane i zaktualizowane..
Zalety
- grafika wysokiej jakości;
- wysoki składnik intelektualny;
- odcinki akcji dynamicznych;
- widok panoramiczny, począwszy od pierwszej gry;
- kopiowanie Wasilija Livanova w jednej z części.
Wady
- radykalnie zmieniający się wygląd głównych bohaterów z serii do serii;
- nie każdy lubi obfitość krwawych scen.
Martwa natura
Ocena: 4,8
I znowu, w naszym rankingu, utalentowana detektywistka, nie tylko Nancy Drew, ale Victoria McPherson - agentka FBI i główna bohaterka trylogii Martwa natura. Mówiąc ściślej, tę serię gier można uznać za trylogię, jeśli dodasz pierwszą grę, noszącą inną nazwę - Post Mortem, a dwie kwestie związane z zadaniem Martwa natura są w rzeczywistości jej kontynuacją. Post Mortem został wydany w 2003 roku, a pierwszy quest Still Life dwa lata później w 2005 roku.
Gra toczy się na początku 2000 roku w Chicago. Główny bohater bada wyłącznie krwawe seryjne zabójstwa w mieście. Sprawca jest tak sprytnie zamiatający ślady, że FBI przez długi czas nie mogło znaleźć ani jednej wskazówki. Pewnego pięknego dnia Victoria MacPherson przypadkowo znajduje w domu pamiętnik dziadka Gustava. Przodek Victorii był również detektywem i, jak się okazało, prowadził dochodzenie w sprawie podobnej serii morderstw przy użyciu tego samego pisma, ale miało to miejsce za granicą - w Pradze w latach dwudziestych.
Oddzielenie epok jest jedną z godnych uwagi cech tego zadania. Gracz będzie musiał poruszyć się w czasie, grając dla nowoczesnej pracowniczki FBI Victorii, a następnie dla jej dziadka - detektywa Gustava. Ujawnione zostaną powiązania między przerażającymi zabójstwami w Chicago a dawno zapomnianymi podobnymi przestępstwami w Pradze.
Podobnie jak w każdej innej misji detektywistycznej, w Still Life gracz musi dużo wędrować po ciemnych uliczkach, zbierać dowody, przesłuchiwać świadków, konsultować się z ekspertami kryminalistycznymi i zachowywać różne mroczne osobowości jako informatorów. W tym przypadku interesujący będzie kontrast między arsenałem technicznym współczesnych owiec FBI a zabytkowymi narzędziami detektywa z początku XX wieku..
W przeciwieństwie do Post Mortem, w obu częściach Still Life gra się nie od pierwszej, ale od trzeciej osoby. Obiekty gry są trójwymiarowe, tła są dwuwymiarowe. Druga część - Still Life 2 - zdaniem większości użytkowników nie była tak ekscytująca jak pierwsza, poza tym są w niej nieprzyjemne błędy. Jednak w drugiej części wszystkie łamigłówki się otwierają, więc bez względu na to, po przejściu przez pierwszą część, motywacja do przejścia, a druga gra będzie raczej duża.
Zalety
- fascynująca fabuła;
- gra w dwóch epokach;
- atmosferyczne;
- grafika wysokiej jakości (w momencie wydania);
- aranżacja muzyczna.
Wady
- wiele błędów w drugiej części.
L. A. Noire
Ocena: 4.7
Wyboru najlepszych questów detektywistycznych dokonuje niekwestionowany lider „sympatii fanów” w tym podgatunku - ponury, ale niezwykle fascynujący i klimatyczny L. A. Noire. Jest to stosunkowo nowa gra opracowana przez australijskie studio Team Bondi i wydana w 2011 roku. Odnosząc przytłaczający sukces i zdobywając serię najbardziej entuzjastycznych recenzji z prestiżowych publikacji branżowych, L. A. Noire został szybko przeniesiony na wiele platform innych niż PC.
Akcja rozgrywa się w Los Angeles w 1947 roku. Głównym bohaterem jest detektyw policji LAPD, Cole Phelps. Cole oczywiście bada przestępstwa. Aby to zrobić, przeprowadza operacje wyszukiwania operacyjnego, przyciągając inne postacie w grze. W trakcie działań dochodzeniowych mogą pojawić się wszelkiego rodzaju nieprzewidziane sytuacje, zmuszając bohatera do ścigania napastników, strzelania i próbowania przechytrzyć wroga.
Jak widać, ta gra ma znaczący komponent akcji, który stał się ważnym czynnikiem sukcesu w grze. Mieszanie stylów sprawia, że ta gra jest nie tylko i nie tyle misją, co pełnoprawnym symulatorem kryminalnym w stylu przygodowej gry akcji. Oprócz samych misji fabularnych w L. A. Noire jest jeszcze jeden aspekt gry - bohater może czasem zostać zmuszony do odbierania telefonów od policyjnego krótkofalówki, a później do czynienia z innym przestępstwem ulicznym.
Postać może poruszać się zarówno pieszo, jak i różnymi samochodami, które zostaną mu dostarczone jako postęp w grze. Gracz może również korzystać z wyposażenia 10 kolorów o różnych właściwościach, w tym zwiększających ochronę, a nawet celność.
Zalety
- fascynująca fabuła;
- grafika;
- ścieżka dźwiękowa;
- atmosfera noir
- dialogi;
- zdjęcia;
- składnik działania;
- multiplayer.
Wady
- niewystarczająca optymalizacja.
Najlepsze atmosferyczne zadania na PC
Trzecią kategorią w rankingu najlepszych gier z gatunku questów według wersji są gry, w których twórcy mogli uosabiać całkowicie wyjątkową atmosferę. Tutaj przede wszystkim nie chodzi o zawiłości puzzli, nie trudność przejścia, a mianowicie psychologiczne zanurzenie w grze jako alternatywna rzeczywistość lub, opcjonalnie, głęboka empatia w stosunku do uczuć bohaterów. Właściwie termin „atmosferyczny” w pewnym stopniu odnosi się do któregokolwiek z wyżej opisanych zadań, ale w tej kolekcji skupimy się na tych grach, w których ten komponent jest wysunięty na pierwszy plan.
Na księżyc
Ocena: 5.0
Zacznijmy od najbardziej kontrowersyjnego zadania w całej naszej recenzji. Ta dwuznaczność dotyczy przede wszystkim komponentu wizualnego - grafiki. Pomimo faktu, że gra została wydana stosunkowo niedawno - pod koniec 2011 roku grafika w niej wygląda jak „cześć” z początku lat 90. ubiegłego wieku. To The Moon było bezwzględnie krytykowane za prymitywną rozgrywkę. Ale w przeciwnym razie gra otrzymała tak wiele różnych nagród, nominacji i entuzjastycznych recenzji, że możesz zamknąć oczy na te oczywiste niedociągnięcia.
Głównymi bohaterami gry są pracownicy futurystycznej organizacji Sigmund, Eva Rosalyn i Neil Watts. Organizacja zajmuje się praktycznym zastosowaniem najnowszych osiągnięć naukowych - „sadzeniem” pożądanych wspomnień dla klientów. Najczęściej taką usługę zamawiają klienci, których dni są praktycznie ponumerowane. Dlatego starają się zastąpić swoją pamięć, aby przynajmniej stworzyć przekonującą iluzję, że osiągnęli to, o czym marzyli..
W grze Eve i Neil współpracują z innym umierającym klientem - starszym mężczyzną Johnnym. Pogrążeni w swoich wspomnieniach naukowcy odkrywają dla siebie i dla gracza niesamowitą historię niezwykłego klienta. Jego ukochanym marzeniem jest odwiedzić księżyc. To marzenie nigdy się nie spełni, a ostatnią szansą Johnny'ego na śmierć szczęśliwą jest zaufanie personelowi Sigmunda..
Ta gra to rodzaj interaktywnej opowieści, której strony przewraca gracz, mijając lokalizacje, rozwiązując zagadki, ponownie czytając dialogi postaci. Stopniowo zanurzasz się w pamięć Johnny'ego, odkrywając warstwa po warstwie powody, dla których jego życie się tak potoczyło, i skąd się wzięło pragnienie latania na księżyc.
To opowieść o miłości i oddaniu, życiu i śmierci, sensie życia, wiecznych ludzkich wartościach i wszystkim, co sprawia, że nawet zagniewany cynik milcząco o tym myśli. Niesamowity akompaniament muzyczny przyczynia się do przeszywania emocji..
To The Moon był nominowany do wielu nagród, otrzymał tytuł „Najlepsza historia” według GameSpot. W 2011 r. Gra miała najwyższą ocenę w Metacritic. Rzadko zdarza się, aby krytycy szczerze nazywali grę z tego gatunku dziełem sztuki, a To The Moon to tylko jedna z tych gier..
Zalety
- żywa i oryginalna fabuła;
- dialogi;
- ścieżka dźwiękowa;
- ostry składnik emocjonalny.
Wady
- prymitywna grafika i rozgrywka.
Machinarium
Ocena: 4,9
Kontynuując temat „szczerości” w naszym rankingu, rozważymy kolejne niezwykłe zadanie - Machinarium. To najbardziej klasyczne zadanie typu „wskaż i kliknij” w oryginalnym stylu i ma swój niepowtarzalny urok..
Akcja rozgrywa się w pewnym postapokaliptycznym świecie, w którym mieszka cała cywilizacja robotów. Mało tego - koty, psy i inne stworzenia na tym świecie, a mianowicie w mieście Machinarium, są również mechaniczne. Główną postacią gry jest padlinożerca Josef, który, o ironio i tragicznie, znalazł się na wysypisku śmieci.
Robot Joseph musi wydostać się z pułapki, dostać się do miasta i uratować burmistrza, który wcześniej został zainfekowany poważną chorobą przez przedstawicieli gangu Czarnych Kapeluszy - organizacji przestępczej terroryzującej roboty cywilne. Pokonując wiele przeszkód i rozwiązując wiele zagadek sytuacyjnych, Joseph wykonuje wszystko, co jest od niego wymagane. Cały czas tęskni za swoją dziewczyną, którą również stracił z winy Czarnych Kapeluszy..
Nie ma filmu wprowadzającego, który wyjaśniałby fabułę gry w Machinarium. Dlaczego Joseph znalazł się na wysypisku śmieci, co musiał zrobić, a co się tutaj dzieje, gracz zgaduje po drodze - robot okresowo oddaje się dotykom wspomnień i udręce psychicznej.
Machinarium ma ważne cechy, które znacznie odróżniają tę misję od innych gier tego gatunku. Tak więc główny bohater może wchodzić w interakcje tylko z przedmiotami znajdującymi się w bezpośrednim sąsiedztwie. Ponadto Joseph może rozciągać i ściskać własne ciało (ciało) - odbywa się to w celu zawieszenia czegoś wysoko lub ściśnięcia w wąskim przejściu. W grze nie ma okien dialogowych w zwykłym formacie. Zamiast tego używają animowanych „chmur myśli”.
Trudności z przejściem niektórych obszarów można rozwiązać bez Google - gra ma swój własny opis, do którego dostęp można uzyskać za pomocą prostej strzelanki z przewijaniem. Zaimplementowano także wygodny system podpowiedzi, aby pomóc odtwarzaczowi.
Machinarium jest przykładem maksymalnego zwrotu przy minimalnej inwestycji. Budżet rozwojowy był ograniczony osobistymi i niezwykle skromnymi środkami twórcy - Jakuba Dwoorskiego. Dlatego też prace nad grą trwały dość długo - trzy lata. Ale kiedy poszukiwania wciąż się pojawiały, reakcja opinii publicznej, krytyków i specjalistycznych publikacji była entuzjastyczna. Gra otrzymała najbardziej prestiżowe nagrody, w tym „Quest of the Year” i „Best Indie Game” według wielu specjalistycznych publikacji, a także „Excellence in Visual Art” na 12. dorocznym festiwalu gier niezależnych.
Zalety
- oryginalny pomysł;
- nienaganny styl wizualny;
- projekt dźwięku;
- niestandardowe pomysły;
- zaangażowanie empatyczne;
- wysokiej jakości rosyjska lokalizacja w ostatecznej wersji 2017 roku.
Wady
- za krótki;
- wiele zagadek jest prawie niemożliwych do rozwiązania bez podpowiedzi.
Limbo
Ocena: 4,8
Teraz, w rankingu najlepszych zadań na PC według wersji, zwrócimy uwagę na niegdyś bardzo popularny podgatunek - platformówkę. Kiedyś prawie każda pierwsza gra komputerowa była tylko platformówką - „oldfagi” dobrze pamiętają pierwszą serię Super Mario, nieśmiertelnego księcia Egiptu i tym podobne. W warunkach współczesnych możliwości komputerów osobistych platforma platformowa może zdobyć popularność tylko wtedy, gdy istnieje wyraźna „atrakcja”. I oczywiście w Otchłani jest.
Jest to opowieść o małym chłopcu, który próbuje odnaleźć swoją siostrę, i nie gdzie indziej, ale w Limba - strasznym i ponurym przygranicznym świecie, w którym zgodnie z tradycją katolicką dusze nieochrzczonych dzieci wegetują w oczekiwaniu na Sąd Ostateczny. W tym okropnym miejscu chłopca czekamy na wiele niebezpieczeństw, a on będzie musiał umrzeć niezliczoną ilość razy z powodu nieprzyjaznego otoczenia i chtonicznych potworów, zaczynając swoją drogę od poprzedniego punktu odniesienia.
Dla tych, którzy właśnie widzieli zrzuty ekranu scen z Limbo, może się wydawać, że grafika tutaj jest prawie na ostatnim miejscu. Jednak od pierwszych minut gry staje się jasne, że tak nie jest. Zimny czarno-biały minimalizm obrazu nie jest błędem, ale cechą. Miękka, realistyczna animacja zwiększa fizyczną wiarygodność (o ile termin ten ma ogólne zastosowanie do platformówek) i pomaga zanurzyć się w tej surrealistycznej akcji.
Dynamika gry jest idealnie zrównoważona - niespieszne przejście odcinków jest równomiernie rozrzedzone szybkimi pościgami, ostrymi zagrożeniami i innymi „generatorami adrenaliny”, w tym dźwiękiem.
Na tle tych wszystkich wspaniałych cech warto podkreślić, że głównym składnikiem Limbo jest atmosfera. Pytające, ponure, ponure, czasem przerażające, ale z pewnością urzekające i piękne w swojej „nieziemskiej” estetyce.
Gra była tak udana, że dziesiątki innych wytwórni od razu chciało powtórzyć ten triumf. Pojawiły się nawet szczere klony, powtarzające prawie wszystkie idee oryginału. Jednak nikt nie był w stanie osiągnąć tej niewidzialnej kombinacji cech, które urzekły serca ogromnej rzeszy fanów na całym świecie.
Zalety
- oryginalny pomysł;
- mechanika gry;
- równowaga stron „spokojnych” i „adrenalinowych”;
- minimalistyczna, ale wyjątkowo wysokiej jakości grafika.
Wady
- obfitość wulgarnych „platformówek” w trzeciej trzeciej gry;
- za krótki.
Drogi Esther
Ocena: 4.7
A pod koniec rankingu najlepszych zadań na PC w części „atmosferycznej” uważamy coś bardzo niezwykłego. To eksperymentalny projekt artystyczny autorstwa profesora Uniwersytetu Portsmouth, Dana Pinchbacka. Muzykę do gry napisała koleżanka kompozytora Pinchbacka, Jessica Carrie. Droga Esther jest daleka od klasycznych zadań. Wielu ekspertów klasyfikuje tę hipnotyzującą grę jako rodzaj telenoweli z elementami podróży, poszukiwań, a nawet odrobiny grozy.
Akcja rozgrywa się na zapomnianej przez Boga wyspie, gdzie kiedyś byli ludzie, a nawet coś zrobili, o czym świadczą opuszczone budynki i nie mniej opuszczone statki i łodzie u wybrzeży. Panuje tu postapokaliptyczne spustoszenie, rozkład i beznadziejność. Jedyną rzeczą, która nie zmieniła się jeszcze w ruiny, jest stara latarnia morska, która wciąż świeci czerwonym pulsującym światłem punktowym, nikomu nie jest to jasne. To właśnie ta latarnia morska, lśniąca w oddali, jest celem gry. Postać musi dostać się do latarni morskiej. Dlaczego To nie jest jasne. Prawdopodobnie stanie się jasne na końcu. Co to za wyspa? O czym zapomniał tutaj bohater? Gdzie się podziali wszyscy ludzie? Kim jest Estera? Ta gra logiczna zadaje więcej pytań niż odpowiedzi, a w miarę postępów staje się jasne, że to jest jej istota.
W Drogiej Esterze nie ma zewnętrznych wrogów ani sojuszników, nie ma zagrożeń ze strony środowiska, nie ma wyraźnego tła, nie ma nawet śladu działania. Gracz musi jedynie wędrować po tajemniczej wyspie w ciele bohatera, eksplorować lokalizacje i stopniowo zbliżać się do celu latarni morskiej. Jednak szybko staje się jasne, że istotą tego, co się dzieje, nie jest w podróży, a ponadto nie w elementarnych łamigłówkach, które trzeba będzie rozwiązać, aby przejść dalej. Chodzi o fragmenty monologów głównego bohatera, które przypominają krótkie litery rozpoczynające się od apelu „Droga Esther ...”. Odsłaniają stopniowo wewnętrzny świat bohaterki, pojawiają się udręki emocjonalne i rozpoczyna się najgłębsza tragedia życiowa. Staje się jasne, kim jest Esther, a gracz zaczyna zgadywać, jakie to dziwne miejsce i dlaczego główny bohater był tutaj.
Jest to gra medytacyjna, gra tajemnicza, gra medytacyjna. Tutaj gracz perforuje się nasycony atmosferą, która może przerażająco zanurzyć się głęboko w jego własnej podświadomości. Droga Esther pozostawia niepowtarzalny posmak, sprawia, że myślisz o wiecznych wartościach i ogólnie o swoim życiu.
Z całym tym domem sztuki i niepodobieństwem do wszystkiego, Droga Esther była wielkim sukcesem. Gra opłaciła się twórcom w ciągu pierwszych sześciu miesięcy sprzedaży w serwisie Steam. Dla rosyjskojęzycznego użytkownika obraźliwą wadą jest brak profesjonalnej lokalizacji. Istnieją tylko amatorskie tłumaczenia napisów tekstowych. Ale to oczywiście nie jest problem samej gry, ale dziwny brak zainteresowania nią przez profesjonalne studia.
Zalety
- niezwykle oryginalny pomysł;
- czarujące krajobrazy;
- projektowanie dźwięku i muzyki;
- niezapomniany posmak;
- ostry składnik emocjonalny.
Wady
- Tylko w języku angielskim.
Uwaga! Ta ocena jest subiektywna, nie jest reklamą i nie służy jako przewodnik po zakupie. Przed zakupem należy skonsultować się ze specjalistą.
